...[Kültürün/uygarlığın] sarayı, Brecht'in harika bir dizesinde söylediği gibi, köpek bokundan yapılmıştır. Bu dizenin yazılmasından yıllar sonra, Auschwitz kültürün/uygarlığın yenilgiye uğradığını karşı çıkılmaz bir biçimde gösterdi. Bunun felsefi geleneklerin, sanatların ve aydınlanma bilimlerinin ortalık yerinde vuku bulması ise, bunların, Ruhun, kitleleri ele geçirip değiştirmeyi başaramamış olmalarından çok daha fazla bir şey söylüyor bize...Auschwitz'den sonra, kültürün/uygarlığın acil eleştirisi de dahil olmak üzere her türlü kültür, çöptür...Radikal bir biçimde suçlu ve tükenmiş bir kültürün/uygarlığın muhafaza edilmesini isteyen kişi onun suç ortağına dönüşür, kültürü/uygarlığı tümden reddeden kişi ise anında barbarlığın savunucusu olur ki kültür/uygarlık bu barbarlığın ta kendisidir zaten. Sessizlik bile bu çemberi kırıp dışına çıkamaz; yalnızca kişinin nesnel hakikatin durumu ile başa çıkmadaki kifayetsizliğini rasyonalize ederek bu hakikati yeniden bir yalana indirger.

Theodor Adorno, Negative Dialectics, s.359